Mae gwaith yr artist a’r cynhyrchydd aml-ddisgyblaethol o Gymru, Cate Le Bon, wedi herio categoreiddio ers tro byd. Dyma bensaer sain sy’n adeiladu tirweddau emosiynol o haniaetholdeb, gwead a thôn. 

Dros chwe albwm, gan gynnwys Reward a enwebwyd am Wobr Mercury a Pompeii a ganmolwyd i’r cymylau gan adolygwyr, mae Cate Le Bon wedi mireinio llais unigryw: yn rhannol swrealydd, yn rhannol gerflunydd, bob amser yn talu sylw i’r is-gerrynt emosiynol sy’n siapio’i gwaith. Mae ei chredydau cynhyrchu —sy’n rhychwantu Cousin gan Wilco, Phonetics On and On gan Horsegirl a’r albwm All Born Screaming gan  St. Vincent a enillodd wobr Grammy—yn adlewyrchu ffydd gadarn yn ei gallu i drawsnewid amgylcheddau sonig yn fydoedd agos, idiosyncratig. 

Wedi’i geni yng nghefn gwlad Sir Gar a bellach yn byw yng Nghaerdydd, mae llwybr creadigol Le Bon wedi’i lywio gan unigrwydd a chydweithio. Mae ei phartneriaethau hir sefydlog gyda’i chyd-gynhyrchydd Samur Khouja a’r sacsoffonydd Euan Hinshelwood wedi dod yn rhan annatod o’r sain esblygol. Sain sy’n gyfuniad o gynhesrwydd analog, llais wedi’i hidlo, a threfniadau cerfluniol sy’n teimlo’n estron ac ar yr un pryd yn ddynol iawn.

Daw ei seithfed albwm, Michelangelo Dying, o le sy’n llawn emosiwn amrwd a bregusrwydd amharod. Mae’r albwm yn gylch caneuon disglair sy’n galaru am ffantasi, albwm sy’n pigo clwyfau hyd yn oed wrth iddi geisio eu cadw. Dyma fyfyrdod seithliw ar gariad, colled a’r hunan anhysbys.

Gyda chydweithrediad symudol gyda John Cale a phaled sonig sy’n plethu gitarau, sacsoffonau a synths yn rhywbeth sy’n agos ac yn eang, mae Le Bon unwaith yn rhagor yn ein gwahodd ni i fyd lle mae teimlad yn goresgyn ffurf ac mae haniaethu yn dod yn ei fath ei hun o wirionedd.